بال پاراگلایدر یا کانوپی که شامل دو لایه پارچه است که به قسمت های جانبی داخلی متصل می شود به نحوی که ردیفی از Cell ها را داشته باشیم. با باز رها کردن اکثر Cell ها تنها در گوشه هدایت کننده، هوای وارد شونده بال را متورم می کند، بنابراین این فرم را حفظ می کند. بال های پاراگلایدر مدرن از مواد با غلظت بالا از قبیل پلی استر یا پارچه نیالون ساخته شده است.
همچنین از سال 1990 به بعد این پاراگلایدر های مدرن بعضی از Cell های هدایتگر کناری برای تشکیل یک مقطع ایرودینامیکی مشخص تر، بسته می شود. سوراخ های در Rib های داخلی اجازه ورود یک جریان آزد هوایی از Cell های باز به این Cell های بسته می دهد.
خلبان زیر بال با شبکه ای از خطوط معلق جای می گیرد.
عملیات با دو ست رایزری که از طول کوتاه و جان قوی دارند شروع می شود.
هر ست با یک کارابینر به هارنس پیوست می شود.
1 – Upper Surface : لایه رویین
2 – Lower Surface : لایه زیرین
3 – Cell : حفره هایی که در قسمت Leading Edge قرار دارند و هوا از این حفره ها به داخل کانوپی نفوذ می کند.
4 – Rib : دیواره هایی که حد Cell ها را معین می کنند و شکل کانوپی را در قسمت هایی ثابت نگه می دارند.
5 – Cross Port :حفره هایی که درون Cell و روی Rib ها قرار دارند و و ظیفه به جریان اندختن هوا در تمامی حجم Canopy را به عهده دارند.
6 – Stablizer : بخش هایی از Canopy که در 2 انتهای خط Span قرار دارند و وظیفه آن ها مقابله با جمع شدگی آکاردئونی بال است.
اجزای تشکیل دهنده پاراگلایدر
1 – سطح بالایی
2 – سطح پایینی
3 – RIb
4 – diagonal Rib
5 – Upperline Cascade
6 – Middle Line Cascade
7 – Lower Line Cascade
8 – Risers
لینک های مفید